პურის სურნელი,
სავსე თავთავი,
ყანა და კალო, წისქვილი,
ვარცლი...
ქართველზე უთქვამს უფალთან იღბალს _
სიკვდილის წინო – სიმღერას ვაცლი.
ამდენი ფიქრი და გამარჯვება,
ამდენი მტრობა,
ბრძოლა და მარცხი...
მაინც ამ ცვრიან მიწას ქარგავენ:
თიღვა, ქორეთი,
კორტი და
კაცხი.
2002.
გამოქვეყნებულია წიგნებში: "აკაციის ხეივანი", "მზე და ღრუბელი", ჟურნ. "მნათობი"