ქეთევან დედოფალს
ერი შენ გიმზერს _
საქართველოს “მზეს”,
შირაზის თავზე გასკდება მეხი,
მრისხანე ზეცა მოიყრის ღრუბლებს
და უფლის ჯვარი აისახება,
მთას და ცას შორის გაჩენილ ზღურბლზე.
გულგაპობილი დღეს შენ კი არა _
გულგაგლეჯილი იყო ირანი
და ისტორიის სასტიკი სკიპტრა
მოსპე, იმედით მოსპე ტირანი.
დედოფალო! ბრიალებდა დიდი ცეცხლი,
ქალღმერთივით დაამშვენე ზეცა,
შაჰ-აბასი, “დალეწილი” შაჰ-აბასი,
მერე ჯალათს შეშლილივით ეცა.
დედოფალო! ბრიალებდა დიდი ცეცხლი,
შენს თვალებშიც ცეცხლის შუქი კრთოდა,
შაჰ-აბასის დამშეული გამოხედვა _
შენი ტანის სითეთრეზე ბოდვა…
ო, ქეთევან! ერთი სიტყვით დაამარცხე,
ურჯულოთა შლეგიანი ვნება,
ღმერთო, იყოს მისი ერის ძლიერება,
საქართველოს დედოფალის ნება!
2008 წ.
დაბ. ჟურნალში “ჩვენი მწერლობა” და წიგნში “მზე და ღრუბელი”