დამწიფდა უნაბი,
ვაშლი და გულაბი,
ქარვისფრად ღვივიან
ზედაზნის მახლობლად,
მადლობა შემოქმედს
ამ თბილი მიწისთვის,
მტკვრისთვის და რიწისთვის,
ბზიფისთვის მადლობა.
          მადლობა უშბისთვის,
          დიკლოსთვის, მუცოსთვის,
          ჯვრისთვის და როკისთვის,
          ცრემლისთვის მადლობა;
          უსმინე ნოემბერს,
          ნიავმა
          ხრაშუნა ფოთლები გაფანტა
          კოლხეთის დაბლობთან.
დამწიფდა უნაბი,
ვაშლი და გულაბი –
ღვივიან ტოტებზე,
მზე ჩადის. ბინდია . . .
მთებიდან, ფიქრებით
დაღლილი ჩამოდის,
უბელო თეთრონით,
უხანჯლო მინდია.

2005 წ.

დაბ. მნათობში N1 2006 წ. და წიგნში “მზე და ღრუბელი”