„სული მიწუხს და ვიტანჯები“
ვან გოგი
ნახვამდის, თეო! -
ვამთავრებ წერილს,
სულში ბორგავენ ვნებები ჭრელი,
გამოჩნდა, მზეო!!!
ფერები მწველი,
მზესუმზირები თვალისმომჭრელი.
ნახვამდის, თეო!
ღამე მაწვალებს,
ქარიშხლიანი სული მქონია,
შენ ქრები დღეო,
როგორც ტალღაზე,
ხანდახან ქრება ხოლმე თოლია.
2002.
წიგნიდან `აკაციის ხეივანი~