რა ვუყო ფიქრებს - მოწყენილ გვრიტებს,

ამ უძილობას, უიმედობას?

ხანდახან შიში ძაღლივით გიტევს,

მაინც ლოცულობ ხოლმე ბედობას.

ენკენისთვეა და ფრუტი წვიმა,

დგაფუნ-დგაფუნით მიწას ეცემა,

ძნელია, როცა სულშიაც გცივა

და გიწევს ბნელში ხელის ცეცება.

2011.

გამოქვეყნებულია წიგნში "ქარიშხლის ტაში" და ჟურ. "ჩვენი მწერლობა"