რადგან ცუდად მაქვს სიტყვა დაცდილი,

მე გეფერებით ჩუმად, უთქმელად, 

ქარშიც და მზეშიც უკვე განცდილი, 

ჩემო თელავ და ჩემო ურთხმელავ -

წარსულზე დარდი ალბათ ჩაივლის, 

ძეძვის ტოტებზე ქარი ბანცალებს

და დაკაწრული ეკლით ყვავილი, 

თითქოს სულიდან ამომაცალეს. 

2002.

გამოქვეყნებულია წიგნში "აკაციის ხეივანი" 2002წ. და ჟურნალში "მნათობი"